"Z
uniesień pozostało mi uniesienie brwi, ze wzruszeń – wzruszenie ramion.
Jeszcze piszę wiersze, uparcie poprawiane testamenty, którymi niczego
nikomu nie przekazuję. To dotkliwe uczucie, że ja nie istnieję, a nikt
inny nie potrafi mi pomóc."
You are at the newest post. Click here
to check if anything new just came in.
March282019
“Wydawałam pieniądze. Zmieniłam diametralnie fryzurę. Oddałam trochę ubrań i zmieniłam styl. Byłam silna. Byłam cierpliwa. Piłam alkohol jeśli miałam na to ochotę, ale nie w każdy weekend. Kupowałam ulubiony batonik za każdym razem, gdy oglądałam odcinek ulubionego serialu. Brałam długie gorące prysznice. Wstawałam wcześnie. Zaczęłam biegać. Pisałam. Znalazłam przyjaciół, którzy mnie słuchali i nie przerywali dopóki nie doszłam do jakichś wniosków. Uczyłam się. Czytałam. Sprawiłam, że mój Instagram jest całkiem fajny. Pisałam jeszcze więcej. Zrobiłam kolejny tatuaż. Kupiłam ulubiony żel pod prysznic i brałam jeszcze więcej kąpieli. Polubiłam swoje ciało. Depilowałam się przede wszystkim dla siebie. Opisywałam konkretne dni w dzienniku. Całe. Konkretne. Dni. Szczegółowo. Płakałam. Tęskniłam za domem. Nauczyłam się ciszy. Nauczyłam się być sama. Piłam dużo kawy. Zaczęłam cieszyć się świętami. Czułam się mądra. Spędzałam kilka weekendów sama. Robiłam sporo selfie. Jadłam czekoladę podczas oglądania jakichś głupot w TV. Medytowałam. Rozciągałam się. Tańczyłam, gdy nikt nie widział. Kupowałam kawy absolutnie niewarte swojej ceny. Nauczyłam się być sama ze sobą.”
“Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować, czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić. ”
““Wiesz, temu jednemu mężczyźnie chciałabym dać, tak zwyczajnie, tak najzwyczajniej w świecie - jak podarek imieninowy czy urodzinowy - całe moje życie. Bez reszty.””
“Jesteśmy zdystansowani, nieczytelni w relacjach, bo wydaje się nam, że wtedy trudniej będzie nas skrzywdzić. Ze strachu rezygnujemy z szansy na zbudowanie czegoś prawdziwego z drugim człowiekiem. Warto z tego wyjść. Zaryzykować chociaż raz.”
— Ireneusz Czop w rozmowie z Moniką Sobień w magazynie "WeMen"
“Tęsknię, ale w tym tęsknieniu nie chodzi o to, że myślę co robisz, gdzie jesteś, do kogo się uśmiechasz, nie chodzi też o to, że zazdroszczę lub nie wiem co się z Tobą dzieje… W tym tęsknieniu chodzi o chwile. O to, że te chwile moglibyśmy spędzić razem. W tęsknieniu chodzi o to, że żałuję tego, że nie mogę pokazać Ci siebie teraz. Ciesząc się jedynie Twoją obecnością.”
